Culinair avontuur in Porto 2

Wat was het fijn!

We zijn weer thuis. En dat vind ik heel erg jammer. Porto was prachtig, we hebben zo genoten! Helaas hebben we wel 4 dagen non stop regen gehad en maar 1 prachtige dag waardoor we maar een paar uurtjes op een terrasje hebben kunnen doorbrengen, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben een hoop mooie dingen gezien, en heerlijk veel gegeten en gedronken!

Dag 4, maandag

Maandag, opnieuw een druilerige dag. We hadden niet erg veel zin om weer een dag door de regen te sjokken of te winkelen, dus we besloten iets binnen te gaan doen. En laten er aan de overkant van de rivier nou een heleboel porthuizen staan…

Zoals de naam al doet vermoeden komt port uit Portugal. De Dourovallei is dé vallei waar alle druiven voor de port groeien. De gestampte druiven werden vroeger met boten naar de porthuizen bij Porto gebracht waarna het opgeslagen werd in grote houten vaten. Inmiddels wordt de wijn per vrachtauto vervoerd, maar de oude boten zijn nog steeds te bewonderen. Volgend de Europese regels mag port alleen de naam port dragen als het ook daadwerkelijk uit Portugal komt.

Wij besloten onze port proeverij te beginnen bij Croft. Dit is het oudste porthuis dat er is. En ik kan je zeggen: dit was een top start. Je bevindt je echt in de oude ruimte waar de port opgeslagen wordt. Voor 5 euro heb je 3 glazen port per persoon en een zeer goede rondleiding van een half uur. Deze is in het Engels en was super interessant. Je moet er wel even een stukje voor lopen, maar ik raad je zeker aan hier een kijkje te nemen. Ook wat port kopen? Goed idee, bij Croft liggen de prijzen zo’n 25% lager dan in Nederland.

Door naar Graham’s, want daarvan vind ik de port net iets lekkerder dan die van Croft. Graham’s is nog verder lopen, maar wel leuk om even te kijken. Wij hebben geen tour gedaan maar alleen een proeverij. Wat ik jammer vond is dat alles helemaal spik en span is, je hebt niet dat bijzondere gevoel als bij Croft. Daarbij is de proeverij een stuk duurder: 12 euro p.p. zonder rondleiding! Toegegeven, ik vind de port wel lekkerder. Helaas hebben we niets mee genomen: de prijzen waren exact het zelfde als in Nederland. Zonde!

Na het port proeven hadden we zin in wat zoets. Een lekkernij die je overal tegenkomt is de Pastel de Nata. Dit is een soort gebakkuipje gevuld met custard, een beetje zoals onze puddingbroodjes maar dan veel lekkerder. Jam!

’s Avonds was het natuurlijk weer tijd voor een diner. Het restaurant dat ik had uitgekozen bleek op maandag dicht te zijn. Het tweede restaurant dat ik had uitgekozen ook. Het derde bleek alleen een wijnbar.. Gelukkig hadden ze bij de wijnbar een super tip voor ons: Adega de Sao Nicolau. Een super klein zaakje weer, maar tip top in orde. Het valt me sowieso op hoe goed de Portugezen Engels spreken en hoe aardig ze zijn, echt super! Mijn collega had ons aangeraden om in Portugal zeker de Bacalhau a Lagareir te gaan eten. Dit is een schotel met bakkeljauw (gezouten kabeljauw), aardappel, ui en olijven. Gelukkig hadden ze deze op de kaart staan. We besloten het beide te bestellen en het was echt heerlijk. Goede tip dus!

Dag 5, dinsdag

En ja hoor, regen! We wouden nog een heleboel dingen zien in Porto, dus hup onder de paraplu en op stap. Ik wou heel erg graag naar de Bolhão markt, waarvan ik had gelezen dat dit een lust voor alle zintuigen zou moeten zijn. Nou misschien op zaterdag, maar op deze druilerige dinsdag vond ik het een ware flop. Ik vond het vies, oud en totaal niet aantrekkelijk. Na 5 minuten waren we hier dan ook weer weg. Aan de overkant van deze markt vind je Confeitaria do Bolhão. Ik had gelezen dat je hier echt de Ovos-moles moest proberen, een Portugese delicatesse gemaakt van eigeel, rijst en suiker. Erg bijzonder en lekker!

Voor de lunch besloten we een andere Portugese delicatesse te bestellen: Francesinha. Van te voren had ik op internet al gelezen dat je dit vooral NIET moest gaan eten, maar toen we op vrijdag met 2 Portugezen aan de praat raakten zeiden zij dat we dit juist wel moesten proberen. En tja, ik vind dat je alles moet proberen dus uiteraard hebben we dit gedaan. Dit typische gerecht uit Porto (ze eten het alleen hier) staat bij bijna alle (toeristische) restaurants op de kaart, maar wij aten het bij dezelfde bakker als die van de ovos-moles. Ik zal je uitleggen wat het is. Onderop ligt een plak brood met daarop een hele (!!) biefstuk. Daarop een paar hele (!!) worstjes en een plak ham. Daarop weer een plak brood, helemaal overgoten met gesmolten kaas waardoor je niets meer van het brood kunt zien. Op de kaas ligt een gebakken ei. En nu komt het: het hele gerecht zwemt in een soort jus van bier en tomaat die wel 3 cm hoog is. En daarbij dan nog heeeel veel patat. Of ik het lekker vond? Ik vond het niet vies, ik heb zeker de helft opgegeten. Maar het is best wel vadsig en veel, dus als je dit wilt proberen (en dat raad ik dan wel weer aan) deel dan een portie met z’n tweeën.

Uiteraard moest er ’s avonds ook weer gedineerd worden. Dit restaurant had ik eigenlijk voor het laatste avondmaal willen bewaren (net even wat luxer en duurder, prijzen zoals bij ons) maar omdat een ander restaurant waar ik graag heen wilde pas vanaf woensdag open was, besloten we hier vandaag al heen te gaan. Dit restaurant het Cantinho do Avillez, en was fantastisch. Deze chef heeft nog 4 andere restaurants in Lissabon, waarvan een met 2 sterren. Lekker koken kunnen ze dus wel! Op tafel stonden al lekkere olijfjes, broodjes en een heerlijke tomatendip. Dit is trouwens iets waar je bij alle restaurants rekening mee moet houden: ze zetten je tafel vol met de lekkerste hapjes (die je niet besteld hebt), maar je moet hier gewoon voor betalen. Meestal een euro of 5 met z’n tweeen.

Vooraf nam ik de gamba’s, erg lekker. Faab nam huis ‘ingeblikte’ tonijn. Mijn gamba’s waren lekker, maar dit was sensationeel. Man wat goed! Dit beloofde een top avond. Als hoofdgerecht hadden we allebei risotto met coquilles, het gerecht waarvoor we graag naar dit restaurant wilden. G-o-d-d-e-l-i-j-k. Een dessert vond ik eigenlijk niet nodig, maar mijn Portugese buurman overtuigde me om het dessert met de naam Hazelnoot te nemen. En daar had ik geen spijt van.. Ik voeg geen foto toe want die is helaas heel erg lelijk geworden, maar dit was fantastisch! Het was hazelnootmousse, hazelnootijs, hazalnootschaafsel en zeezout in 1. Heaven.

Bij weggaan maakten we nog wat foto’s en vertelde ik de ober over mijn blog. Toen ik het woord recepten noemde rende hij weg en kwam terug met een kookboek van het restaurant. Alle heerlijke recepten stonden erin! Super, deze souvenir hebben we dan ook maar wat graag gekocht.

 

Dag 6, woensdag

Hoera, de zon schijnt! En wauw wat doet dat ons goed. Ook al hebben we ons prima vermaakt, deze zon geeft je toch het echte vakantiegevoel. We gingen dan ook vroeg uit de veren om prachtige foto’s van de stad te gaan maken. Deze kan ik helaas nog niet delen want ze zijn nog niet bewerkt. Nadat we hier mee klaar waren besloten we naar het strand te gaan. Er gaat een super schattig trammetje vanuit het centrum naar het strand, je bent er in 15 minuutjes. Je kan het ook prima lopen, een mooie route langs de rivier! Het was erg fijn om even lekker in de zon op het strand te zijn, vakantie!

De rest van de middag hebben we doorgebracht op het terras. ’s Avonds zijn we naar het kleine restaurantje Folias de Baco gegaan. Erg leuk en goedkoop. Voor 20 euro (voor 2 personen!) heb je: 2 glazen wijn, brood, huisgeperste olijfolie, olijven, een bord met 3 soorten kaas, een bord met gerookte hammen, 2 zeer grote en lekkere crostini’s, worstjes en 2 koppen koffie. Misschien lijkt dit niet veel maar het was echt voldoende. En lekker want alles vers uit de Dourovallei. De wijnen zijn trouwens van eigen wijngaard, super lekker!

En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Het was een super week en een echte aanrader!